4 comments :

1. 
   Unknown
   
   19 May 2013 at 00:38

   நேற்றைய மழையில் சரிந்த சுவரை
   அப்புறப்படுத்த அவசரமாக தேவைப்படுவோன்
   தினக்கூலியாவான்
   
   தினக்கூலியின் வரையரையை இன்றுதான் புரிந்துகொண்டேன்

1. 
   venu's pathivukal
   
   19 May 2013 at 07:45

   யாருக்குமே தமது கடந்த காலத்தைத் திரும்பப் பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடைக்கும் ஒவ்வொரு தருணமும் முக்கியமான இன்னொரு புதிய அனுபவமாக மாறிவிடும்.
   ஒரு தெருவைக் கடக்கும் போது ஒரு வாழ்க்கையைக் கடக்கிறோம் என்ற சுந்தர்ஜி கவிதை மீண்டும் எனக்கு நினைவுக்கு வருகிறது....ஓர் இலக்கியவாதிக்கு அவரது பழைய பிரதியைக் கடக்கும் போது வாழ்க்கையை அவர் மீண்டும் கடக்க நேரிடுகிறது...
   
   உங்கள் விஷயத்தில், நீங்கள் களப் போராளியாகவும், சித்தாந்தத் தேடல் உள்ள முன்னணி ஊழியராகவும் இருந்த ஒரு காலத்தில் பட்டறையில் பட்ட பாடுகள் பாட்டுக்களாக வெடித்தவற்றை இப்போது மறு விஜயம் செய்து பார்க்கும் அனுபவம் ஓர் இலக்கியவாதியின் தொழிற்சங்க வாழ்க்கையை மறு வாசிப்பு செய்வதாகவும், தொழிற்சங்கப் போராளியின் இலக்கிய உள்ளத்தை மறு பிரவேசம் செய்வதாகவும், அன்றைய அரசியல்-சமூக-பொருளாதார உலகிற்குள் ஒரு டைம் மெஷினில் ஏறிச் சென்று அடைவது போலவும் கூட இப்போது உங்களுக்கு அமையும்....
   
   உங்களுக்கு மட்டும் அல்ல, எங்களைப் போன்ற வாசகர்களுக்கும் !
   
   சுய புராணம் என்பதை ஏற்க முடியாது...ஒரு கண்ணாடியாக அன்றைய தினக் கூலியின் உளவியலை, வாழ்க்கை போராட்டத்தை நீங்கள் பதிவு செய்திருக்கிறீர்கள்...ஓர் அரசியல் ஊழியரது உருவாக்கம் உங்களது தனிப்பட்ட கதையின் மூலம் மற்றவர்களுக்குப் பொருள் படுகிறது...பெருமைக்குரிய, பெருமிதம் ஊட்டக் கூடிய அந்த இன்பம் மட்டுமே உங்களுக்கு சுய புராணம் என்று சொல்லத் தக்க அளவில் அனுமதிக்கப் படுவது
   
   உங்களது கவிதையின் வேகமும், சு பொ அலி மறைந்துவிட்டாரோ என்று இலங்கை கவிதா விமர்சகர் ஒருவர் எண்பதுகளில் உங்களைத் தேடும் ஓர் அறிமுகத்தை உங்களுக்குப் பெற்றுத் தந்த உங்களது கவிதை வீச்சும் உள்ளபடியே நெஞ்சை நெகிழ வைக்கிறது.....
   
   உங்களது எதிர்ப்புணர்ச்சிக் கவிதையில் உண்மையின் கொதிப்பும், உணர்வுகளின் பொங்குதலும், வெறுப்பின் பிரதிபலிப்பும், வேதனையின் பெருமூச்சும் ஓங்கி இருந்தாலும், நம்பிக்கையின் கொடி பட்டொளி வீசவும் செய்கிறது....
   
   காகித சர்க்கரை கண்ணில் காட்டப்படுகிறது
   சப்புக் கொட்டியே நாட்கள் நகர்கிறது
   என்ற வரிகள் எத்தனை இயல்பாக வந்து விழுந்திருக்கின்றன....
   
   
   உண்மையில் சு பொ அலி காணாமல் போய்விட்டார்.....இந்தக் கொடுமைகளைப் பாட்டாலும் கவிதையாலும் இலக்கியப் படுத்தவும், இலக்கிய களத்தில் அரசியல் மொழியை முன்வைக்கவும் படைப்பாளிகள் கடுமையாகத் தேவைப்படும் நேரம் இது....எல்லாம் நன்றாயிருப்பதாக முதலாளித்துவமும் புதிய தாராளமய சந்தைப் பொருளாதார அறிவுஜீவிகளும் பேட்டி கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில் அவரை மோதி மிதிக்கவும் முகத்தில் உமிழ்ந்துவிடவுமான வீறுமிக்க கவிதைகள் தேவை என்பதை முன் வைக்கிறது உங்களது இந்தப் பதிவும் நினைவு கூரலும்.
   
   அதே போன்று, நிரந்தரப் பட்டியல் ஓட்டப்படவேண்டிய இடத்தில் உங்களது கவிதை ஓட்டப்படவும் நிரந்தரமாகவே உங்களது பெயர் நிறுவனத்தின் பட்டியலில் இருந்து எடுக்கப் பட்டுவிடுவதும் ஓரிரு வரிகளில் சொல்லப்பட்டிருந்தாலும் அதுவும் ஒரு வாழ்க்கையைக் கடந்து போக வைக்கும் வரிகள்.....இயக்கத்தின் ஊழியராக உங்களது பெயர் கட்சி தயாரித்த பட்டியலில் சேர்க்கப் பட்டிருப்பது பின்னர் தெரியவரும் இடமும், நாங்கள் எல்லாம் எந்தக் கம்பெனியில் வேலை செய்கிறோம் என்று தோழர் வி பி சிந்தன் போன்ற அர்ப்பணிப்பு மிக்க மூத்த தோழர் உங்களுக்கு ஞானஸ்நானம் செய்வித்தது எப்பேற்பட்ட கொடை !
   
   பின்னர் வாலிபர் இயக்கத்தில், தீக்கதிரில் என தொடர்ந்த உங்களது எழுத்துப் பணி இப்போது திரும்பிப் பார்க்கையில் காலம் கடந்து நிற்கும் பங்களிப்பை வழங்கி இருக்கும் கம்பீரத்தை உங்களுக்கு வழங்கி இருப்பது எத்தனை பெருமைக்குரிய விஷயம்.....நீங்கள் சொல்லாது விட்டிருப்பது, தீக்கதிரிலும் முன்னர் இளைஞர் முழக்கத்திலும் எத்தனை எத்தனை இளைய படைப்பாளிகளை ஊக்குவித்து எழுதத் தூண்டினீர்கள் என்பதும், என்னைப் போன்ற எத்தனையோ தோழர்களின் எழுத்துக்கள் பரவலாக வாசிக்கப்பட எவ்வளவு ஆர்வத்தோடு தோள் கொடுத்திருக்கிறீர்கள் என்பதும்.
   
   மிகுந்த பாராட்டுதல்களையும், வாழ்த்துக்களையும், நெகிழ்வின் கரைதலையும் அன்போடு அனுப்பி வைக்கிறேன் உங்களுக்கு.....
   
   
   எஸ் வி வேணுகோபாலன்

1. 
   நா.முத்துநிலவன், புதுக்கோட்டை
   
   1 June 2013 at 21:50

   தோழரே! நான் திருவையாற்று அரசர் கல்லூரியில் படித்த 1974-1978)காலத்தில் நீங்கள் “சு.பொ.அலி” எனும் கவிஞராகத்தான் சிற்றிதழ்கள் வழியாக எனக்கு அறிமுகமானீர்கள் அப்போது நான் தமுஎச கிளை தொடங்கி அதன் செயலராக இருந்து, 1975-76 நாகை முதல் மாவட்ட மாநாட்டில் உங்களை நேரில் சந்தித்ததாக நினைவு. உங்கள் தொழிற்சங்க அனுபவங்களை எழுதுங்கள் தோழரே! தொடரும் பயணத்தில் அது உங்களுக்கு இளைப்பாறுதலாகவும், தொடரும் தோழர்களுக்கு நல்ல வழிகாட்டுதலாகவும் இருக்கும். வாழ்த்துகள் தோழா! வணக்கங்களுடன், நா.முத்துநிலவன்,
   புதுக்கோட்டை-622004,
   02-06-2013 ஞாயிறு-காலை10-15
   http://valarumkavithai.blogspot.in/

1. 
   நா.முத்துநிலவன், புதுக்கோட்டை
   
   1 June 2013 at 21:56

   உங்கள் கவிதை எனக்கும் பழைய நினைவுகளைக் கிளறி விட்டது... அந்தக் கவிதை இன்றைக்கும் பொருந்துவதாக (ஒப்பந்தத் தொழிலாளர் எனும் பெயரில் எல்லாத் துறைகளிலும் பரவி) இன்றும் பொருந்துவதாக இருப்பதுதான் முரண்சுவையான வாழ்க்கையின் அடையாளமா தோழரே?