தினம் ஒரு சொல் .80 [ 25 /11/2018 ]
சாவு வீட்டிற்கு துக்கம் கேட்க வருகிறவர் ஒவ்வொருவர்
உள்மனதிலும் என்ன ஓடுகிறது என்பதை படம் பிடிக்க ஏதேனும் கருவி இருக்குமானால் எவ்வளவு
இயந்திரத்தனமாய் நாம் இயங்கிறோம் என்பது புரியும் . இப்படி ஒரு முறை நான் சொன்ன போது
விவாதம் அதைச் சுற்றி சூடுபிடித்துது .
மெய்தான் துக்கம் கேட்பது ஒரு சடங்கு . இன்னும்
சொல்லப் போனால் கல்யாணத்துக்கு நல்லதுகளுக்கு போகாவிடிலும் இழப்புக்கு போகாமல் இருக்க
முடியாது என்கிற சமூக நிர்ப்பந்தமும் ,சில சம்பிரதாயங்களுமே பலரை உடனே அங்கு விரட்டுகிறது
.கடனை வாங்கியேனும் சில செய்முறைகளைச் செய்தாக வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்படுகிறது .
மரணத்தை சடங்காக்காமல் ,சம்பிரதாயக் கட்டுக்குள்
சுழலாமல் மெய்யான இழப்பின் வலியை உள்ளன்போடு பங்கு போடும் காலத்தை நோக்கி எப்போது நகரப்
போகிறோம் ? மரணத்திலிருந்து யாரும் தப்ப முடியாது .சிலருக்கு அது அகால மரணமாகிவிடும்
. சிலருக்கு கனிந்து உதிர்வதாய் இருக்கும் . எல்லா வலியும் ஒன்றல்ல .
திருமணத்தைப் போலவே மாணத்தையும் சாதி ,மதக்
கட்டிலிருந்து விடுவித்து மனிதாபிமானத்தோடு அணுகுகிற ஒரு புதிய பண்பாட்டைச் செதுக்குவது
அவ்வளவு சலபமல்லதான்.ஆயினும் காலம் அதை நோக்கி நம்மை துரத்துவதை அறிவீர் !
ஆறுதல் சொல்வதும் ,அரவணைப்பதும் மனிதப் பண்பு
அதனை ஒரு போதும் இழந்துவிட முடியாது ஆயினும் அங்கே தலைதூக்கும் அர்த்தமற்ற சடங்கு
,சம்பிரதாயம் ,நிர்ப்பந்தம் ,செலவு இவை தவிர்க்கப்பட வேண்டுமா ? வேண்டாமா ? கொஞ்சம்
யோசித்தால் நியாயம் விளங்கும் .
Su Po Agathiyalingam
0 comments :
Post a Comment