உரைச் சித்திரம் : 14
வயிறு ஆரத் தாய்முலை உண்ணாக் குளவி …
அம்மாவுக்கு இலக்கியத்தில்
எப்போதும் உரிய உயர்ந்த இடம் உண்டு .ஆய், ஞாய், அன்னை, நற்றாய், ஈன்றாள், தாயார், அன்னை என பல பெயரில் சங்க இலக்கியத்தில் அம்மா அழைக்கப்பட்டிருக்கிறாள். பெயர் எதுவாயினும் அம்மாவுக்கு
நிகர் அம்மாவே !
புறநானூற்று தாயின் வீரத்தையைப்
பற்றி பேசாத தமிழ்ப் புலவர் யாரேனும் இருக்கிறார்களா ? ஈன்று புறந்தருதல் தாய்க்கு
கடமை எனச் சொன்ன தமிழ் இலக்கியங்கள் பெண்கள் குறித்து பல கோணங்களில் பேசி இருக்கிறது
. பெண்ணின் காதலை ,காமத்தை ,உடன்போதலை சங்க இலக்கியம் வெடிப்புற பேசி இருக்கிறதே !
ஆயினும் பாலின சமத்துவப் பார்வை அன்றைய சமூகச்சூழல் சார்ந்தே இருந்தது .இது புலவர்
குற்றமன்று ; அவர் வாழ்ந்த காலத்தின் குற்றம் . இங்கு தாய் குழந்தை சார்ந்து சில செய்திகளைப்
பார்ப்போமா ?
தாயிற் சிறந்ததொரு கோவிலும்
இல்லை என்றாள் ஒளவை . ” “ தையல் சொல் கேளேல்” “எதிரில்பேசு மனையாளில் பேய்நன்று” எனச் சொன்னவளும்
அவளே ! ” பொன்தாலி யோடுஎவையும் போம்.” என மனைவி போயின் அனைத்தும் போகும் என்றவளும் அவளே ! சங்க இலக்கியம் நெடுகிலும்
ஒளவையின் குரல் மாறி மாறிப் பேசும் .எல்லாம் ஒருவரே பேசியதா ? 18 ஒளவை உண்டென்பர் அக்குழப்பமோ
? யாமறியேன் .
எந்த ஒருவனுக்குக் கண்ணைப் போலச் சிறந்த உறுப்பு உண்டா ? இல்லை அல்லவா ?எந்த ஒரு பெண்ணுக்கும் கணவனைப் போல் நெருங்கிய உறவினர் வேறுண்டா ? பெற்றோருக்கு
தம்
பிள்ளைகளைப் போல மதிப்புமிக்க பொருள்
வேறுண்டோ ?. குழந்தைகளுக்குத் தாயைப் போல கடவுள் வேறெதுவும் உண்டோ ? இல்லையே !. இப்படி விளம்பி
நாகனார் எழுதிய நான்மணிக்கடிகை சொல்லும் .
ஒளவை தாயைக் கோயில் என்றாள் ;இவரோ கடவுளே என்கிறார் .தமிழ் திரை
உலகில் அம்மாவைப் பாடும் பாடல்கள் ரசிகர்களால் கொண்டாடப்படும் . இந்த அம்மா
செண்டிமெண்ட் சங்க இலக்கியத்தில் தொடங்கியதாக இருக்குமோ !
காரியாசான் எழுதிய சிறுபஞ்சமூலம குடும்ப வாழ்க்கைச் சிறப்பாக அமைந்திட குழந்தைச்
செல்வம் எப்படி இன்றியமையாதது
என வலியுறுத்தும் . குழந்தை பேற்றை எப்படி கண்ணும் கருத்துமாகச் செய்ய வேண்டும் என
விவரிக்கிறது, முதலில் ஒருவர் கர்ப்பவதியைப் பாதுகாத்திட வேண்டும் ; அந்தப் பெண் கணவனால் தான் கொண்ட கர்ப்பத்தைப் பாதுகாத்திட வேண்டும்
;.ஈன்ற குழந்தையைத் தானே பாதுகாத்து வளர்த்திட வேண்டும்,
வளர்ப்புத் தாயிடம் அனுப்பிவிடக்கூடாது ; வளர்ப்பாரில்லாத அனாதைக் குழந்தையைக்
கண்டெடுத்து வளர்த்திட வேண்டும்
; யாரோ ஒருவனால் கைவிடப்பட்டவரை அவர் குழந்தையைத் தன்னுடன் வைத்துப் பாதுகாத்திட வேண்டும்
.
இவ்வைந்தும் சான்றோர்கள் சொன்ன அறமாகும் என்கிறது சிறுபஞ்சமூலம்
, அனாதைக்
குழந்தை ,ஒருவனால் கைவிடப்பட்ட பெண்ணைப் பேணச்சொன்ன அறம் மிக உயர்வானது அன்றோ ?
மேலும் சிறுபஞ்சமூலம்
சொல்கிறது , குழந்தை வளர்ப்பில் பெண்ணே முக்கியபங்கு வகிக்கிறாள். [இன்றைக்கு
தந்தையின் பங்கும் பேசப்பட வேண்டும். ]
குழந்தையை கருவில் பாதுகாத்து பெற்று எடுப்பது மட்டுமே ஒரு பெண்ணின் கடமையன்று, நன்முறையில் வளர்ப்பது ஒரு தாயின் கடமையாகும் என சுமை முழுவதையும் தாய்
தலையிலேயே ஏற்றுகிறது சிறுபஞ்சமூலம் . கருவை அழியாமல் பாதுகாத்தலும், கரு சிதைந்தால் தாயைக் காத்தலும், குழந்தையைப் பாதுகாத்தலும், குழந்தைக்கு நோய்வரின் மருந்துக் கொடுத்து, குழந்தையை அச்சுறுத்தாமல் வளர்த்தலும் பெரிய அறமாகும் என்பதையும் பொதுவாகச் சொல்லியிருப்பதையும் கவனிக்க வேண்டும் ,
நாலடியாரோ , பிள்ளை பேற்றின்
போது ஏற்படும் வலியையும் அதனைத் தொடர்ந்து ஏற்படும் மகிழ்ச்சியையும் பேசுகிறது . கருக்கொண்ட
காலத்து உண்டாகும் மசக்கையாகிய நோயும், அப்போது ஏற்படும் அசதி ,சோர்வு ,வலி என
வரும் பல துன்பங்களும், அதனைத் தொடர்ந்து குழந்தை பெறுங்காலத்து உண்டாகும் பெரு
நோவும் சொல்லில் அடங்காது . ஆயினும் இத்தகைய துன்பங்களையெல்லாம் மடியில் குழந்தையைக் கிடத்தியதும் தாய் மறந்துவிடுவாள்
. தளர்ச்சியால் தான் உற்ற துன்பம் எல்லாம் கூட நலம் விசாரிக்கும் சுற்றத்தாரைக்
காணின் மகிழ்ச்சியாக நீளுமாம்..
குளம் வளமாக அமைய வேண்டுமாயின்
அக்குளத்துக்கு நீர்வரும் வாய்க்கால் தூர்வாரப்பட்டு தடையற்று சிறப்பாக இருக்க வேடுமல்லவா
? முறையாக கல்வி பயின்று நன்கு பயிற்சியும் தேர்ச்சியும் பெறாதவர் அவையில் சிறப்பாக
ஜொலிக்க முடியுமா ? அப்படி இல்லாத போது தாய்ப்பால் குடிக்காத குழந்தை போல் ஆரோக்கியமற்று
இருக்கும் என்கிறார் நல்லாதனார் திரிகடுகத்தில் . தாய்ப்பாலே ஆரோக்கியத்தின் முதல்படி
என்பதை அழுத்தமாகச் சொல்லிவிட்டார் .
தாய்ப் பால் என்பதை தாய்முலை
உண்ணல் என்றே திரிகடுகம் சொல்லியது கவனத்துக்குரியது . திருஞான சம்பந்தருக்கும் பார்வதி
திருமுலைப்பால் அருளியதாகவே பக்தி இலக்கியமும் பேசும் . கேரளாவில் ‘குழந்தைக்கு பால்கொடு’ என்பதை. ‘ கொச்சுக்கு
மொல கொடு’ என்றே சொல்லக் கேட்கலாம் . ஆக சொல்லில் பிழையில்லை ;நம் கண்ணோட்டமே காலகதியில்
பிழையானது போலும்.
இப்படி ஆரோக்கியமாக வளரும்
குழந்தை இன்பத்தை ஒளவையார் அற்புதமாகப் பாடுகிறார் ; அதுவும் நெல்லிக்கனி கொடுத்த அதியமான்
நெடுமான் அஞ்சியைப் புகழ்ந்து பாடும்போது தாயின் கனிவும் மகிழ்வும் துள்ளிப் பாய்கிறது
.
குழல் இனிது யாழ் இனிது
என்பர் தம்மக்கள் மழலைச் சொல் கேளாதவர் என வள்ளுவன் சொன்னதைத்தான் இவரும் இவர் மொழியில்
சொன்னார் . குழந்தைகளின் மழலை பேச்சு யாழிசையோடும் ஒத்து வருமா ? வராது; தாளத்தோடும் பொருந்துமா
? பொருந்தாது; அச்சொற்களுக்கு பொருள்
ஏதேனும் இருக்குமா அறிவதற்கு ? இருக்காது.
அது எப்படி இருப்பினும், பெற்றோர்களுக்கு அம்மழலைச் சொற்கள் மிகவும் பரவசம்
ஊட்டும் .அவ்வளவு இனிக்கும் . குழந்தைகள் மீது அன்பை பொழியச் செய்யும் .
பகைவர்களுடைய காவல் மதில்களையும் பல அரண்களையும் தாண்டி வெற்றிக் கொடி
நாட்டிய அதியமான் நெடுமான் அஞ்சியே! என் எளிய சொற்களைக் கேட்டு நீ என்னிடம் அன்பு பொழிகிறாய் .
அது எதுபோல் இருக்கிறது
தெரியுமா , என் சொற்களும் குழந்தைகளின் மழலைச் சொற்கள் போன்றனவோ ; அதனால்தான் இப்படி அன்பு சொரிகிறாயோ என்றார் .
காதலை ,காமத்தை ,உடன் போக்கைப் பாடிய இலக்கியம் அன்று
கொலைவாளேந்தி ஆணவக் கொலை செய்திட்ட செய்தி நானறிய சங்க இலக்கியத்தில் இல்லை .
குழந்தையைக் கொண்டாடிய சங்க இலக்கியம் , ஆண் குழந்தை /பெண்
குழந்தை எனப் பிரித்து , பெண் குழந்தைக்கு கருவில் கள்ளிப்பால் ஊற்றியதாய் எங்கும்
காணோம்.
கருவை
,தாய்மையை ,குழந்தையைப் போற்றுக !
தாய்ப்பால்
போற்றுக !
வயிறு ஆரத் தாய்முலை உண்க …
கண்ணின் சிறந்த உறுப்பு இல்லை கொண்டானின்
துன்னிய கேளிர் பிறர் இல்லை,
மக்களின்
ஒண்மைய வாய்சான்ற பொருள் இல்லை
; ஈன்றாளொடு
எண்ணக் கடவுளும் இல்.
நான்மணிக்கடிகை : 54 விளம்பி நாகனார்
ஈன்றெடுத்தல் சூல்புறஞ் செய்தல் குழவியை
ஏன்றெடுத்தல சூலேற்ற கன்னியை - ஆன்ற
ஆழிந்தாளை யில்வைத்தல் பேரறமா ஆற்ற
மொழிந்தார் முதுநூலார் முன்பு
சிறுபஞ்சமூலம் .72 காரியாசான்.
கலங்காமைக் காத்தல் கருப்பஞ் சிதைந்தால்
இலங்காமை பேரறத்தால் ஈற்றம் - விலங்காமைக்
கோடல் குழவி மருந்து வெருட்டாமை
நாடின் அறம்பெருமை நாட்டு
சிறுபஞ்சமூலம் :74 காரியாசான்.
வயாவும் வருத்தமும் ஈன்றக்கால் நோவும்
கவாஅன் மகற்கண்டு தாய்மறந்
தா அங்கு
அசாஅத்தான் உற்ற வருத்தம்
உசாஅத்தன்
கேளிரைக் காணக் கெடும்.
நாலடியார் : 201.
வாய் நன்கு அமையாக் குளனும், வயிறு ஆரத்
தாய் முலை உண்ணாக் குழவியும், சேய் மரபின்
கல்வி மாண்பு இல்லாத மாந்தரும், - இம் மூவர்
நல் குரவு சேரப்பட்டார்.
திரிகடுகம்
:84 நல்லாதனார் இயற்றியது
யாழொடும் கொள்ளா; பொழுதொடும் புணரா;
பொருள்அறி வாரா; ஆயினும், தந்தையர்க்கு
அருள்வந் தனவால் புதல்வர்தம் மழலை;
என்வாய்ச் சொல்லும் அன்ன; ஒன்னார்
கடிமதில் அரண்பல கடந்த
நெடுமான் அஞ்சி! நீஅருளல் மாறே.
புறநானூறு 92. அவ்வையார்.
வயிறு ஆரத் தாய்முலை உண்க …
சு.பொ.அகத்தியலிங்கம்.
18/6/2022.
