“ யதா ஸர்வே ப்ரபித்யந்தே ஹ்ருதயஸ்யேஹ
க்ரந்தய :
அத மர்த்யோசம்ருதோ பவதி ஏதாவத்யனு சாஸ்னம் .”
“ மனதின் எல்லா முடிச்சுகளும்
அவிழும்போது மனிதன் மரணமற்றவன் ஆகிறான் . உபதேசம் இவ்வளவுதான் .”
என்ன தோழரே ! ஊரடங்கில்
ஒரு மாதிரி ஆகிட்டீங்கன்னு நீங்க கேட்கலாம் . ஆனால் இது நேற்று ஒரு நண்பர் என்னை உசுப்பியதின்
எதிர்வினை .
ஆம் .எம் பள்ளி கால நண்பர் .சுசீந்திரத்திலிருந்து அழைத்தார்
. “ என்ன நண்பா ! உன் அலமாரி முழுவதும் கம்யூனிச புத்த்தகங்கள் மட்டும்தான் இருக்குமா
? ஆன்மீகம் மருந்துக்கும் இருக்காதா ?” எனக் கேட்டார் .
நான் அவருக்குச் சொன்னேன் . “ நண்பா ! பகவத் கீதை ,குரான் எல்லாம் இருக்கிறது .பைபிள் பழைய ஏற்பாடும் புதிய ஏற்பாடும் இணைந்தது .இருந்தது
.வீடு மாறும் போது தவறிவிட்டது .யாரேனும் நன்கொடையாத் தரலாமே !
நான் எந்த நூலாயினும் ஆன்மீக ,ஜோதிடம் ,மந்திரம் ,பலான புத்தகம் என எது கிடைத்தாலும் ஒதுக்காமல் வாசிப்பவன் . கம்யூனிஸ்ட்டுகள் எதையும்
ஒதுக்காமல் வாசித்து உண்மை ,பொய் அறிபவரே .
சரி ! நண்பர் கேட்டுவிட்டார் ! அதுவும் பால்ய நண்பர் . எனவே
,
“ கட உபநிஷதம் “ மரணத்துக்கு
பின்னால் எனும் உபதலைப்போடு 190 பக்கங்களில்
சுவாமி ஆசுதோஷானந்தர் விளக்கதோடு ,ஸ்ரீ ராமகிருஷ்ன மடம் வெளியீட்ட
நூலை முன்வைத்துப் பேசப்போகிறேன்.
கதைச் சுருக்கம் : வாஸசிரவஸ் எனும் பிராமணர் ஒருவர் விசுவஜித் என்கிற ஒரு யாகத்தைச்
செய்தார் . அந்த யாக முடியில் தான் விரும்பிய அனைத்தையும் தியாகம் செய்ய வேண்டும் என்பது
விதி . ஆனால் அவரோ வறண்ட நிலம் ,பால்வற்றிய மாடு போன்ற தனக்கு பயனற்றவற்றையே தானம்
செய்தார் .
இதைக் கண்ட அவர் மகன் நசிகேதன்
வருந்தினான் .இப்படி பயனற்றவைகளை தானம் செய்தால் நரகம் கிட்டுமே என கலங்கினான் . தந்தை
தனக்குப் பிரியமானதை தானம் செய்ய வலியுறுத்த எண்ணி , “ தந்தையே ! என்னை யாருக்குத்
தானம் செய்யப் போகிறீர்கள் ?” எனக் கேட்டான் . கோவம் கொண்ட தந்தை , “ உன்னை எமனுக்குக்
கொடுக்கப் போகிறேன் .”என்றார் .
தந்தை ஆத்திரத்தில் சொன்னாலும்
சொன்னதுதான் .அதுதான் யாகவிதி .தந்தை கண்ணீர் உகுக்க நசிகேதன் எமனுலகம் புறப்பட்டான்
.
நசிகேதன் போனபோது அங்கே எமனில்லை
.எனவே மூன்று நாட்கள் காத்திருக்க நேர்ந்தது . எமன் திரும்பியதும் அவனிடம் மந்திரிகள்
சொல்கிறார்கள் .
“யாருடைய வீட்டில் ‘பிராமணன்’
ஒருவன் உணவின்றி இருக்க நேர்கிறதோ ,அற்ப புத்தியுடையவனான அவனுடைய நம்பிக்கைகள் , எதிர்பார்ப்புகள்
எல்லாம் அழிகின்றன … ” எனத் தொடங்கி ராஜ்யமே அழியும் என எமதர்மனை மிரட்டிவிடுகின்றனர்
.
பயந்துபோன எமதர்மன் நசிகேதனை
அழைத்து என்னால் மூன்று இரவுகள் காத்திருக்க நேரிட்டதால் மூன்று வரங்களைக் கேள் தருகிறேன்
என்கிறான் .
கதையைத் தொடர்வதற்கு முன்
இரண்டு செய்திகள் .
ஓன்று , மேலே ‘பிராமணன் ஒருவன் உணவின்றி’ என்று நான் சொல்லியுள்ளேன்
.நூலிலோ ’தூயவன்’ என்றே தமிழில் தரப்பட்டுள்ளது . ஸ்லோகத்திலோ ’ப்ராஹ்மணோ’ என்றே இருக்கிறது.
முப்பது வருடங்களுக்கு முந்தைய பதிப்புகளில் பிராமணன் என்ற மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டிருக்கும்
.பார்ப்பனர் என்றே தமிழாக்கம் செய்திருக்க வேண்டும் .இப்போது தூயவன் ,சான்றோன் , அறிவாளி
,ஞானி என இடத்திற்கு ஏற்ப ராமகிருஷ்ண மட வெளியீடுகள் அனைத்திலும் ஆம் எல்லா நூல்களிலும்
இடம் பெறுவதை தொடர்ந்து கவனிக்கிறேன் .இது ஒரு கருத்துத் திரிபு , கருத்துத் திணிப்பு ஆகும். பார்ப்பனரை மறைமுகமாக உயர்த்திக் கூறும் யுத்தியே
!
இரண்டாவது செய்தி , சங்கி
ஹெச் ராசா அண்மையில் கோவில் பிராமண பூஜாரிகளுக்கும் இதர பிராமண ஊழியர்களுக்கும் கொரனா
நிவாரணம் பதினைந்தாயிரம் ரூபாய் தர வேண்டும் என்றார் . உணவின்றி தவிக்கும் யாருக்கும்
சாதி ,மத வேறுபாடின்றி உதவக்கோருவதே மானுட அறம் .ஆனால் அது அவரிடம் இல்லை . பிராமணன்
உணவின்றி கிடந்தால் அது பெரும்பாவம் என உபநிஷத் சொல்லும் வர்ணநீதியே சங்கிகள் எழுத்திலும்
பேச்சிலும் செயலிலும் எதிரொலிக்கிறது என்பதறிக !
மீண்டும் கதைக்கு வருவோம்
.
நசிகேதன் ,தன்னை தந்தை மகிழ்ச்சியோடு
வரவேற்க வேண்டுமென புத்திசாலித்தனமாய் முதல் வரம் கேட்டு தனக்கும் , தந்தைக்கும் நல்ல
காப்பரண் அமைத்துக் கொண்டான் .
இரண்டாவது வரமாக , மரணத்தை
வெல்லும் யாகம் செய்யும் முறையை கேட்டறிகிறான் .அந்த யாகத்துக்கு நசிகேத யாகம் எனும்
பெயரும் பெறுகிறான் .
மூன்றாவதாக , “மரணம் என்றால் என்ன ? மரணத்துக்கு பின் என்ன
?” என்கிற கேள்விக்குப் பதில் கேட்கிறான் . எமனோ சாவே இல்லாத வாழ்க்கை தருகிறேன் ,காமதேனு
தருகிறேன் ,கற்பகதரு தருகிறேன் , அது தருகிறேன் ,இது தருகிறேன் என ஆசையை விதைக்கிறானே
தவிர கேட்ட கேள்விக்குப் பதில் சொல்ல மறுக்கிறான் . நசிகேதன் பிடிவாதமாக இருக்கிறான்
.
எமதர்மன் , “ வாக்கினாலோ
,மனதினாலோ ,கண்களாலோ அந்த இறுதி நிலையை அடைய இயலாது .’இருக்கிறது’ என்று சொல்பவனைத்
தவிர வேறு யார் இதனை அடைய முடியும் “ இப்படித் தொடங்கி ஆத்மா அனுபூதி என உபதேசம் நீள்கிறது
. நாம் முதலில் சொன்ன வரிகளோடு உபதேசம் முடிகிறது . கடைசி வரை நசிகேதன் கேள்விக்கு
கறாரான பதில் சொல்லவே இல்லை .
ஆயின் இந்த ‘கட உபநிஷதம்’ சொல்ல வருவது என்ன ?
மரணம் யாருக்கு வேண்டுமானாலும்
,எப்போது வேண்டுமானாலும் வரும் அதற்கு தயாராய் மனதை விசாலப்படுத்து . வாழும் போது பிறருக்கு
பயனுள்ள வாழ்க்கை வாழ் என்பதுதானே !
இதனை சுவாமி விவேகானந்தர்
தன் பிரச்சாரங்களில் போதனைகளில் எடுத்தாண்டார் ; ஆனால் ஆர் எஸ் எஸ் கடைக்கோடி சங்கி
முதல் உச்சாணி தலை வரை இந்த உபநிஷத்தை – உபதேசத்தை எடுத்துச் சொல்வது கிடையாது .சொன்னால்
அவர்களுக்கே அது கேடாகிவிடுமே !
நாம் சொல்வோம் ; தாங்க முடியா
துன்பஙளை ,துயரங்களை ,அவமானங்களை ,அடிஉதைகளைத் தாங்கிக் கொண்டு மனித குலத்துக்காக உழைப்போர்
மட்டுமே பல நூறாண்டாயினும் சாகாது மக்கள் மனங்களில் வாழ்வர் ஆகிறார் ,
காந்தி ,அம்பேத்கர் ,பெரியார்
,மார்கஸ் ,எங்கெல்ஸ் ,பகத்சிங் போன்றோரே அதற்கு உதாரணம் . மரணத்தைத் தாண்டி மக்கள்நெஞ்சங்களில்
நீக்கமற நிறைந்துள்ள ‘ஆன்ம பலம் மிக்க ‘ மானுடர் இவர்களே !
“ யதா
ஸர்வே ப்ரபித்யந்தே ஹ்ருதயஸ்யேஹ க்ரந்தய :
அத மர்த்யோசம்ருதோ பவதி ஏதாவத்யனு சாஸ்னம் .”
“ மனதின் எல்லா முடிச்சுகளும்
அவிழும்போது மனிதன் மரணமற்றவன் ஆகிறான் . உபதேசம் இவ்வளவுதான் .”
[ இன்னொரு முறை ஆன்மீக நூல்
பற்றி அந்த நண்பர் கேட்பாரோ ?]
சுபொஅ.
0 comments :
Post a Comment