கவிஞர் .பழ.புகழேந்தியின் “ உதிரிலைகளில் மீந்த பச்சையம்” கவிதைத் தொகுப்பு குறித்து பொன்.குமார் எழுதிய நூலறிமுகத்தை  இரண்டு நாட்களுக்கு முன் இங்கு பகிர்ந்திருந்தேன். அன்றே கவிஞருக்கும் குறும் அஞ்சல் அனுப்பி இருந்தேன். உடனே நூலை அனுப்பி விட்டார் . நேற்றே கிடைத்து விட்டது . நான் வாசித்து நெகிழ்ந்தேன் . என் இணையரும் வாசித்துவிட்டார் .

“யதார்த்த வாழ்க்கையின் இயல்பை தத்துரூபமாக எழுதி இருக்கிறார் ,ஆயின் வாசிக்க வாசிக்கப் பயம் தொற்றிக் கொள்கிறது …” என்றார் என் இணையர் .

இதனை எதிர்பார்த்துத்தான் முன்னுரையில் பழ.புகழேந்தி எழுதியிருக்கிறார் ,” பெரும்பாலானவர்கள் ‘அழவைக்கிறீர்கள்’ என்றார்கள்.சிலர் ‘அச்சமூட்டுகிறீர்கள்’ என்றார்கள் . இரண்டுமே உண்மையாகக் கூட இருக்கட்டும் . நான் எழுதியதின் நோக்கம் அழவைக்கவோ ,அச்சமூட்டவோ அல்ல. வாசித்து முடித்தபின் ,முதியோர்களைக் கைவிடக்கூடாது என்று மூளையின் ஓரத்தில் ஓர் அக்கறையை ஏற்படுத்தினால் போதும்.”

புகழேந்தி எழுத்தின் வீரியமும் அக்கறையும் அதை நோக்கி நகர்த்தின் மகிழ்ச்சியே . ஆயின் வாழ்க்கைச்  சூழல் பெற்றோரைப் பிரிந்து வெகுதூரம் பிழைப்பு நிமித்தம் பிள்ளைகளை விரட்டிவிடுகிறதே! ” முதுமை “ வரமா ? சாபமா ?” எனும் சிறு நூலில் இது குறித்து நான் விவாதித்திருக்கிறேன் .  “முதியோர் இல்லங்கள்” காலத்தின் கட்டாயத் தேவை என்பது என் கருத்து .

இந்நூல் பேசுபொருள் முதுமைக் காதல் குறித்தல்லவா ? அதில் வெற்றி பெற்றுள்ளது . புரட்சிக் கவிஞர் பாரதிதாசனின் முதியோர் காதலை டார்ச் லைட்டாகக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு இந்நூலில் பயணித்திருப்பதாய் நூலாசிரியர் சொல்வது மிகை அல்ல.

முதுமையில் தோன்றும் கசடுகளற்ற காதல் குறித்து நூலின் ஒவ்வொரு காட்சியும் விரிகிறது . வாசலில் நிற்கும் மரணமும் படுக்கையில் இருக்கும் நோயும் வாழ்வின் வலியும் நூல் நெடுக விரிகிறது . ஏதேனும் ஒரு கவிதையை சுட்டிச் செல்லலாம் எனில் எல்லா கவிதைகளும் போட்டி போடுகின்றன .

“ அதிகாரம்தான் செலுத்தியிருக்கிறேன்

உன்னிடம்

முதல் முறையாகக் கெஞ்சுகிறேன்.

போவதெனில்

என்னையும் கூட்டிப் போயேன்.”

இருவரும் ஒன்றாய் போக முடியாது . யாரேனும் ஒருவர் முந்தித்தான் ஆக வேண்டும் . இது இயற்கை .ஆயினும்..

“நிச்சயமற்ற நாளையை

போர்த்துக் கொண்டுதான்

உறங்குகிறோம்.

அப்படியே கண்மூடி விடுவதில்

எந்தச் சிக்கலும் இல்லை.

போர்வையை விலக்கி எழப்போவது

நீயா ? நானா ?

என்கிற சந்தேகம்தான்

படுத்துகிறது பெரிதாய்.”

பல கவிதைகள் இதனைச் சுற்றியே உள்ளன . வாழ்வின் யதார்த்தம்தான் . ஆனால் அந்த நிச்சயமற்ற வேளையில்தாம்  முதுமையில் காதல் மெய்யாய் கனிகிறதோ?

“உலர்ந்து விட்ட

நம் உதடுகளில்

இன்னமும் மிச்சமிருக்கின்றன

நமக்கான முத்தங்கள் .

அத்தனை பரிசுத்தமாய் இருக்கும்

அவற்றில்

எச்சில் வாடையும் இல்லை

இப்போது .”

என்கிறார் . இன்னொரு இடத்தில்

“ நம் தோல்கள்

முற்றிலுமாகச் சுருங்கத் தொடங்கிய பிறகு

நம் காதல்

தன்னைத் தானே

சரி செய்து கொண்டு விட்டிருந்தது .”

இன்னும் சொல்கிறார்…

“இதயம் நின்று போகும்

அந்த கடைசி நாளில்

நீ மட்டும்தான் இருப்பாய்

மூளையின் மூலை எங்கும்.

கண் முன்னாலும் இருக்க வேண்டும்

என்கிற கவலைதான்

இப்போதெனக்கு .”

காதலும் காமமும் முதுமையில் வற்றிவிடுவதில்லை  பக்குவமடைகின்றன என்பது என் கருத்து . ஆயின் நெடுங்காலமாய் வயசாயிடிச்சு  ‘இன்னும் என்ன வேண்டிகிடக்கு’என அங்கலாய்க்கும் பொதுபுத்தி இங்கு நீடிக்கிறது .மேற்கத்திய சமூகத்தில் அப்படி இல்லை . இந்த பொது புத்தியை மாற்ற இன்னும் ஏராளமான முதுமைக் காதல் இலக்கியங்கள் வரவேண்டும் என்பது என் கருத்து மட்டுமல்ல வேண்டுகோளும்கூட.

இந்த முதுமையின் தவிப்பை ,ஏக்கத்தை , ஆசையை , அன்பை …. இளைய காதலர்களே ! கொஞ்சம் உள் வாங்குங்கள். ஆதிக்கமற்ற அதிகாரம் செலுத்தாத அன்பும் காதலும் உங்களிடம் இப்போதே முகிழ்க்கட்டும் ! அதுவே இந்நூலின் வெற்றியாய் அமையட்டும் .

நூலின் அச்சுக்கோர்ப்பும் வடிவமைப்பும் முகப்பும் படங்களும் ஈர்க்கின்றன.

உதிரிலைகளில் மீந்த பச்சையம், பழ.புகழேந்தி ,

மெளவல் பதிப்பகம் ,  nfayha@gmail.com  , mouvalpathipagam@gmail.com

97877 09687 , 94888 40898,    பக்கங்கள்: 96  , விலை : ரூ.130 /

சு.பொ.அ.

17/07/25.

எங்கும் எதிலும்
வெற்றிடம் என்று ஏதுமில்லை…
அங்கு என்ன இருக்கிறது
என்பதை அறியவும் இல்லை
தேவையை அறியாமல்
திணிக்கிற எதுவும் சேர்வதுமில்லை
வெறுங்கையில் முழம் போட்டு
வீணாய்க் கழிகிறது காலம் !

சுபொஅ.
16/07/25.

க.சரவணனின் ‘ அன்பிற்கினியாள் , “ மொத்தம் 14 கதைகள் .அத்தனையும் நீள் கதைகள்” என்பார் ஓவியர் ஸ்ரீரசா .

சமூகத்தின் புண்களை அப்படியே எழுதிச் செல்வது ஓர் வகை . இப்படி சிலராவது யோசித்திருக்கலாமே என்கிற கோணத்தில் கதா பாத்திரங்களை கற்பனை செய்து படைப்பது இன்னொரு வகை . இரண்டும் கலந்தது இச்சிறுகதைகள் .

இடிந்து விழும் நிலையிலுள்ள ஓர் அரசு பள்ளிக்கட்டிடத்தைக் கண்டு பதைபதைக்கும் ஓர் தலைமையாசிரியரும் கரடுதட்டிப்போன அரசு இயந்திரமும்” மேற்கூரை” கதையில் நம்மை பதைபதைக்க வைக்கின்றன.

“டிபன் பாக்ஸ் ”மாறிப்போனதை வைத்து சொல்லும் சேதி மிகப்பெரிது . சுய விமர்சனத்தோடு பிரச்சனைகளை அணுகச் சொல்லும் “நீலதிமிங்கலம்” இப்படி ஒவ்வோர் கதையும் ஓர் சமூகச் செய்தியை உள்ளடக்கி உள்ளது . பொறுப்பான ஆசிரியராக க.சரணன் நூல் நெடுகவும் , நூலுக்கு வெளியேவும் வெளிப்பட்டுள்ளார் .

தொடர்ந்து எழுதி உச்சம் தொட வாழ்த்துகள் !

அன்பிற்கினியாள் , சிறுகதைத் தொகுப்பு , க.சரவணன் , பாரதி புத்தகாலயம் ,பக்கங்கள் 216 ,விலை : ரூ .240/.

சுபொஅ.
15/07/25.

திரும்பிப் பார்க்கிறேன்

திரும்பிப் பார்க்கிறேன்

சக பயணிகளைக் காணோம்

பாதையை தவறவிட்டோர் சிலர்

பாதியிலே முடித்துக் கொண்டோர் சிலர்

சூழ்நிலைச் சிறையில் அடைபட்டோர் சிலர்

வெகுதூரம் முன்சென்றுவிட்டோர் சிலர்

நம்மை மறந்து விட்டோர் சிலர்

நாம் மறந்துவிட்ட சிலர்

திடீர்திடீரென திரும்பிவரமுடியா இடத்துக்கு

பயணப்பட்டுவிட்ட பலர்

இன்னும் எஞ்சியிருப்போரும்

அலைபேசியிலும் செவி வழியிலும்

கொஞ்சம் அவ்வப்போது பேசிக் கொள்ள

நினைவலையில்

வந்தபடியும் சென்றபடியும்

மறக்க முடியா சகபயணிகளோடு

கழியும் இரவுகள் .

சுபொஅ.

10/07/25.

``ராஜ குலோத்துங்க-வை விட்டு விட்டானய்யா’’ - பட்டப்பெயரை வலியுறுத்தும் தி.மு.க...
கி.ச.திலீபன்

இது இன்றைய ஜூவி கட்டுரை . தலைவர்களை பெயர் சொல்லி அழைக்கலாமா என்பது நல்ல விவாதம் . பட்டப் பெயர் , அல்லது மரியாதை நிமித்தமான புனைவு பெயர்களால் அழைக்க வேண்டுமா ? இயற்பெயரிலேயே அழைக்க வேண்டுமா ? இதுவே விவாதத்தின் மைய இழை .

அவரவர் இயற்பெயரிலேயே அழைக்கலாம் . அதுதான் சரி . இக்கட்டுரை சொல்லும் செய்தி இதுவே . நாம் இதில் மாறுபடவில்லை . உடன்படுகிறோம்.

வெளிநாடுகளில் மாணவர்கள் ஆசிரியர்களையே மிஸ் ,மிஸ்டர் என முன்னொட்டோடு பெயர் சொல்லி விழிக்கக் கற்றுக் கொடுத்து விடுகின்றனர்.பன்னாட்டு நிறுவனங்களில் உயர் அதிகாரிகளையே பெயர் சொல்லித்தான் அழைக்கின்றனர் . ஆக பெயர் சொல்லி அழைப்பது பிழையில்லை .பண்பாட்டு இழிவல்ல .உயர் பண்பாடே . ஆயின் இங்கு எங்கு பிரச்சனை வருகிறது ? சமூக உளவியலை கொஞ்சம் ஊன்றி கவனிக்க வேண்டும் .

கிரிமினலாக இருப்பினும் மேல் சாதியினரைக் குறிக்க ‘ர்’ விகுதி சேர்ப்பதும் ; பிறரை குறிக்க ‘ன்’ விகுதி சேர்ப்பதும் ஊடக தர்மமாக கடைப் பிடிக்கப்படுகிறதே , அதை சுட்டிக் காட்டிட வேண்டாமா ? இங்கு எந்த அளவுகோலும் எல்லா சாதிக்கும் ஒரேப்போல் இருப்பதில்லையே . ஏன் ?

ஈ,வே.ரா என்றோ ஈ எம் எஸ் என்றோ பெயர் சொல்லி அழைத்தால் அந்தத் தலைவர்கள் ஒரு போதும் கோவித்துக் கொள்ள மாட்டார்கள் .ஏனெனில் அதுதான் தங்கள் பெயர். அது இழிவல்ல என்பதறிவார்கள் . கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் எல்லா தலைவர்களையும் தோழர் என்ற பாசமிகு முன்னொட்டோடு பெயர் சொல்லி அழைப்பதே மரபு . தோழர் லெனின்தான்.தோழர் மார்க்ஸ்தான் .தோழர் யெச்சூரிதான் .

ஆயின் தன் சாதி பெயரை தூக்கி எறிந்த பின்னும் ’ராமசாமி நாய்க்கர்’ என இன்றும் விழிக்கும்/எழுதும் சங்கித்தனம் குறித்து ஏன் இந்த கட்டுரையில் ஜூவி பேசவில்லை ?

தமிழ்நாட்டுக்கும் தமிழ்ர் பண்பாட்டுக்கும் சம்மந்தமே இல்லாத ’ஜீ ’என பின்னொட்டு போட்டு ஏன் அழைக்க வேண்டும் . ’ச்சீ’என இதனை ஜுவி தூக்கி எறியச் சொல்லவில்லை ? ஏன் ?

கலைஞர் என்கிற சொல் மட்டும் கசக்கும் எனில் அது பிரச்சனையே . அண்மையில் ஒரு தொலை காட்சியில் கேப்டன் விஜயகாந்த் மகன் பேட்டியை குறிப்பிடும் போது ‘கேப்டன்’ திருமணம் ’கருணாநிதி’ தலைமையில் நடந்ததெனக் குறிப்பிட்டது . ’கருணாநிதி’ தலைமையில் ’விஜயகாந்த்’ திருமணம் நடந்தது என்றோ ’கலைஞர்’ தலைமையில் ’கேப்டன்’ திருமணம் நடந்தது என்றோ குறிப்பிடாமல் ஒருவரை ’’கேப்டன் என்றும் இன்னொருவரை ’கருணாநிதி’ என்று குறிப்பிட்டதும்தான் பிரச்சனை .

சி.பா.ஆதித்தன் தன் பெயரை சி.பா.ஆதித்தனார் என்று மாற்றிய போது துக்ளக் சோ பொறுக்காமல் சத்தியவாணி முத்தனார் , மதியழகனார் என கேலி செய்தாரே ! அது ஏன் ? தோளில் துண்டணிய ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு உரிமை மறுக்கப்பட்ட போது வாய்மூடி மவுனியாய் இருந்தோர் ; ஒடுக்கப்பட்டோர் தோளில் துண்டு போட்ட போது கேலி செய்தது ஏன் ? துக்ளக் சோ கடைசி வரை கால்வரை நீண்டு தெரு பெருக்கும் துண்டோடு கார்ட்டூன் போட்டு மகிழ்ந்தது ஏன் ? மேடையில் மேல்சாதியினர் மட்டுமே அமரவைக்கப்பட்ட சூழலில் எல்லா சாதியைச் சார்ந்தோர் பெயரையும் துண்டறிக்கையில் போட்டு மேடையில் உடகாரவைத்து அவர்களே இவர்களே என அண்ணா அழைத்த போது மேல்சாதி மனோப்பாண்மையில் வயிறு எரிந்து கேலி செய்த துக்ளக்குகளை என்னென்பது ? [ ஒரு கட்டத்தில் இந்தப் பட்டியல் எல்லை மீறி சுமையானது தனி ] இவை எல்லாம் மநுஅதர்ம அயோக்கிய சிந்தனை அல்லவா ?

நீதிபதிகளை ‘ யுவர் ஹானர்’ என இன்னும் ஏன் அழைக்க வேண்டும் ? ’சார் ’ என அழைத்தால் போதாதா ? போதும் .அதுதான் சரி ! ” அதே சமயம் உயர் சாதியினர் நீதிபதியாய் இருக்கும் வரை ’யுவர் ஹானர்’ என அழைத்துவிட்டு ,ஒடுக்கப்பட்டவன் நீதிபதி ஆனதும் ‘சார்’ என அழைக்கச் சொல்வது ஏன் ? கொஞ்சகாலம் இவர்களையும் ‘யுவர் ஹானர்’ என அழைக்கலாமே !, “ சகோதரி அருள்மொழி கேட்பதும் நியாயம் தானே !

பெரியார் குன்றக்குடி அடிகளாரை ‘மகா சந்நிதான்ம் என அழைத்தார் . அது ஏன் என உடன் இருந்தோர் கேட்டபோது , “சங்கர மடத்திம் ’மகா பெரியவா’ன்னு அழைக்கும் போது நம்ம அடிகளாரை மகாசந்நிதானம்’ என ஏன் அழைக்கக்கூடாது . நம் தோழர்கள் எல்லோரும் அப்படியே அழையுங்கள் என்றார் .

பெரியார் ,அண்ணா , கலைஞர் ,புரட்சித் தலைவர் என மக்கள் அன்போடு அழைத்துப் பழகிவிட்ட பெயரால் ஒருவரை அழைப்பது நாகரீகமான நடைமுறைதான் . ஒரு முறை தோழர் சங்கரய்யா பேசிய பொதுக்கூட்டத்தில் நான் கருணாநிதி என பலமுறை சொல்லிவிட்டேன் . என்னை தோழர் என்.சங்கரய்யா கண்டித்தார் . கலைஞர் என்று சொன்னால் நம் மதிப்பு குறைந்துவிடாது ; நாம் அரசியல் பழுதாகிவிடாது .கலைஞர் என்று குறிப்பிட்டே அவரை அரசியல் ரீதியாக விமர்சனம் செய்யலாம் .பிழையில்லை என்றார். அதன் பின் நான் என்னை திருத்திக் கொண்டேன்.

மேற்வங்கத்தில் ஜோதிபாசுவை எல்லோரும் ‘பாபு பாபு’ என வங்கமொழியில் மரியாதையாய் அழைப்பார்கள் .ஏன் அரசியல் எதிரி மம்தாகூட ’ஜோதிபாபு’ என்றுதான் சொல்லுவார் . இதில் என்ன பிழை ?

சாதிய ஆதிக்க மனோபாவம்தான் ஆளுக்கொரு முழக்கோலைத் தூக்குகிறது .ஒரு பக்க உண்மையை மட்டும் சொல்லி சூ.வி மென்மையாய் தங்கள் எரிச்சலை விளக்கெண்ணை தடவி மறைக்கிறது .

இறுதியாய் ,மநுஅதர்மம் பெயர்சூட்டவும் வழிகாட்டி இருக்கிறதே , அதை சூ.வி சுட்டி இருக்கலாமே ! நான் இங்கு சுட்டுவதோடு நிறைவு செய்கிறேன் .மீதி உங்கள் சிந்தனைக்கு.

“ பிராமணனுக்கு மங்களம் , சத்திரியனுக்கு பலம் ,வைசியனுக்குச் செல்வம் ,சூத்திரனுக்கு அவன் அடிமை நிலைமை தோன்றுமாறு பெயர் சூட்ட வேண்டும்” என்று மட்டுமா மநுஅதர்மம் சொல்லுகிறது ; “சூத்திரனை முழுப்பெயரால் அழைக்கலாகாது” என்றும் சொல்கிறது . குப்பு சாமியை குப்பு என்றோ குப்பா என்றோ ,சுப்பு ராஜை சுப்பு என்றோ சுப்பா என்றோ , முனீஸ்வரன் என்பதை முனியா என்றோ முனியன் என்றோ அழைப்பது இதனாலன்றோ ! இன்றும் அப்பழக்கம் உள்ளதே ! சூ.வி இதையெல்லாம் பேசுமா ?

சு.பொ.அகத்தியலிங்கம்.
07/07/25.

இன்றளவும் நீடிக்கின்ற யுத்தம்…..

ரிதன்யா [தற்]கொலையைத் தொடர்ந்து திருமணவாழ்வு குறித்து சமூகவலைதளம் எங்கும் பரபரப்பான விவாதம் நடந்து கொண்டிருக்கிறது . இங்கு அந்த குறிப்பிட்ட நிகழ்வு குறித்து எதுவும் சொல்லப் போவதில்லை . ஆயின் திருமணம் குறித்த சமூக உளவியல் எப்படி கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது என்பது குறித்து சில செய்திகளை சொல்ல முயல்கிறேன்.

“ நீ எப்போது கல்யாண சாப்பாடு போடப்போகிறாய் ? “ என்று ஒரு ஆணிடமோ பெண்ணிடமோ கேட்பதையும் ;
“ ஏதாவது விசேஷம் உண்டா ? “ என குழந்தை பேற்றை குறித்து மறைமுகமாகக் கேட்பதையும் ;
எப்போது நிறுத்தப் போகிறோம் .அவை நாகரீகமற்ற கேள்விகள் .அடுத்தவர் தனிப்பட்ட உரிமையில் அத்துமீறி மூக்கை நுழைப்பது என்பதை எப்போது உணரப்போகிறோம் .
இப்படி இப்போது சொல்கிற நானும் நெடுநாளாய் இக்கேள்விகளை பிரஞ்ஞையின்றி கேட்டிருக்கிறேன் .அதற்காக இப்போது வருந்துகிறேன்.
திருமணம் என்பதும் குழந்தைப் பேறு என்பதும் சம்மந்தப்பட்டவரின் தனிப்பட்ட உரிமை . விருப்பம் . அவர்கள் முடிவெடுக்க வேண்டிய அம்சம்.அதில் சம்மன் இல்லாமல் ஆஜராகி , வாதாடுவது அநாகரீகம் என்பதை எப்போது உணரப் போகிறோம் ?
பெற்றவர்களுக்கும் தன் பிள்ளைகளுக்கு திருமணம் செய்து வைப்பது ஓர் கட்டாயக் கடமையாகவோ சுமையாகவோ இருக்கக்கூடாது .இருக்கவும் முடியாது .அப்போதுதான் இதனை நாகரீக சமூகம் எனச் சொல்ல முடியும் .
உரிய பருவம் எய்திய பின் , உடலின் வேட்கை வாழ்வின் தேவை இவை சார்ந்து தக்க துணையை தேர்வு செய்வது ஆண் / பெண் இருபாலரின் உரிமை . சேர்ந்து வாழ்வதா [ லிவிங் டுகதரா ] தனித்து வாழ்வதா , காதல் திருமணமா ,ஏற்பாட்டுத் திருமணமா , காதல் தோற்றதால் இன்னொரு காதலா , திருமண வாழ்வா , திருமணம் தோற்றதால் மணமுறிவா , இன்னொரு திருமணமா , தனித்து வாழ்வதா ,குழந்தை பெற்றுக்கொள்வதா வேண்டாமா , எதுவாயினும் அதை சம்மந்தப்பட்ட ஆணோ பெண்ணோ முடிவு செய்ய வேண்டுமே தவிர வேறு யாரும் அதில் தலையிடக்கூடாது . கேட்டால் உதவலாம் அதுவும் ஆலோசனை என்ற அளவில் மட்டுமே . இறுதி முடிவை சம்மந்தப்பட்டவரே எடுக்க வேண்டும் .

சாதி ,மதம் ,குடும்ப கவுரவம் ,அந்தஸ்து ,குடும்ப சம்பிரதாயம் ,பழக்க வழக்கம் , வழிவழி வந்தது இப்படி எந்தக் குறுக்கீடும் கூடாது .இவற்றின் பெயாரால் பண்பாட்டு உடையணிந்து போடும் ஆட்டங்களை இனங்கண்டு ஒதுக்க வேண்டும் . தடுக்க வேண்டும் .

திருமணம் என்பது பருவம் எய்திய ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் சுயவிருப்பத் தேர்வாக இருக்க வேண்டுமே தவிர, யார் நிர்ப்பந்தத்திற்காகவோ எதன் கட்டாயத்தின் பேரிலோ அமைவதாக இருக்கக்கூடாது .

எல்லாம் சரி ! நம் வாழ்வின் சமூக உளவியலில் இப்பார்வை இருக்கிறதா ? இல்லவே இல்லை . திருமணம் தாமதமாவதோ , தள்ளிப் போவதோ , மணமுறிவோ ,மறுமணமோ , காதல் திருமணமோ , சாதி மத மறுப்புத் திருமணமோ ,சம்பிரதாய மறுப்புத் திருமணமோ பெரும் விவாதப் பொருளாகிவிடுகிறது . குடும்பத்தார் தலைகுனிவாக இழுக்காக அல்லது இயல்புக்கு மாறானதாக , அவ்வளவு எளிதாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியாததாகவே சமூக உளவியல் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது .ஆண் / பெண் இரு பாலினரின் உளவியலும் இப்படித்தான் உள்ளது . இதில் மாற்று பாலின உறவு குறித்த சமூக உளவியல் கேட்கவே வேண்டாம். அவ்வளவு மோசம் .

இதன் அடிப்படை என்ன ? இதுவே கேள்வி .இன்றைய ’ஒருவனுக்கு ஒருத்தி’ என்கிற திருமண முறைக்கு அடிப்படை “தனிநபர் சொத்துரிமைதான்” என்பார் மாமேதை ஏங்கெல்ஸ் . “குடும்பம் – தனிச்சொத்து – அரசு ஆகியவற்றின் தோற்றம்” என்கிற மாமேதை எங்கெல்ஸ் எழுதிய புகழ்மிக்க நூலை வாசிக்காமல் உள்வாங்காமல் , இன்றைய குடும்பச் சிக்கல்களை,காதல் பிரச்சனைகளை சரியாக உள்வாங்கவே முடியாது . அதிலும் இந்தியச் சூழலில் மநுதர்மம் , வர்ணாஸ்ரம் போன்ற அநீதிகள் கூடுதல் கைவிலங்கு . இதனை உடைக்காமல் சமத்துவச் சிந்தனைச் சாளரங்களைத் திறக்கவே முடியாது .

“ இதுநாள் வரையில் , மரியாதைக்குரியதாக இருந்த ,பயபக்தியுடன் பார்க்கப்பட்டு வந்த ,வாழ்க்கை தொழில் ஒவ்வொன்றையும் முதலாளித்துவ வர்க்கம் மகிமை இழக்கச் செய்துவிட்டது .அது மருத்துவரையும் ,மதகுருவையும் , கவிஞரையும் ,விஞ்ஞானியையும் தன்னிடம் ஊதியம் பெறும் கூலி உழைப்பாளர்களாய் ஆக்கிவிட்டது .

முதலாளித்துவ வர்க்கம் ,குடும்பதினரிடமிருந்து அதன் உணர்ச்சிபூர்வ உறவுத் திரையைக் கிழித்தெறிந்துவிட்டது .குடும்ப உறவை வெறும் பண உறவாகச் சுருக்கிவிட்டது .”

ஆம் . காதல் அன்பு எல்லாம் வெறும் பகட்டுப் பேச்சாகப் போய்விட பணம் சொத்து அந்தஸ்து இந்தியச் சூழலில் இணைந்த சாதி ,மதம்,குடும்ப கவுரவம் ,மநுநீதி ,வர்ணஸ்ரமம் எல்லாம் ஒவ்வொரு உள்ளத்திலும் பேயாட்சி செய்கிறது . இதனை உயர்ந்த பண்பாடெனக் கொண்டாடும் கேவலம் வேறு .

இந்த ஆணாதிக்கமும் பண ஆதிக்கமும் சமத்துவமற்ற பண்பாட்டுப் பார்வையும் ஏதோ ஆண்களில் மூளையில் உறைந்து போயிருக்கிற கரடுதட்டிய சிந்தனை மட்டுமல்ல ; பெண்களின் மூளையிலும் இதுவே உறைந்து போயுள்ளது . அம்மா ,மாமியார் ,மருமகள் ,மகள் எந்த பாத்திரமாயினும் அப்பா மாமனார் மகன் மருமகன் எந்தப் பாத்திரம் ஆயினும் இது விதி விலக்கு அல்ல .காதல் ,திருமணம் என்றெல்லாம் வரும் போது ஆணோ பெண்ணோ தெரிந்தோ தெரியாமலோ இந்த பஞ்சாங்கக் கண்ணாடியை கடன் வாங்கியாவது அணிந்து பார்க்கத் துவங்கி விடுகின்றனர் . தற்காலிக ஈர்ப்பு அதனை மீறிய போதிலும் உள்ளத்தின் அடித்தளத்தில் இருக்கும் அந்த விஷப் பாம்புக் குட்டிகள் சந்தர்ப்பம் பார்த்து தலையைத் தூக்கிவிடுகின்றன . எல்லா குடும்ப உறவுகளிலும் மூர்க்கமாகவோ உள்ளோட்டமாகவோ இது தொடர்கிறது . மூர்க்கமானது கொலையாகவோ தற்கொலையாகவோ வெளிப்பட உள்ளோட்டம் மவுன சித்திரவதையாய் பெண்களுக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் நீடிக்கிறது .

எங்கெல்ஸின் கீழ்க்கண்ட வரிகளோடு நான் இப்போது நிறுத்திக் கொள்கிறேன் . [ எங்கெல்ஸின் ’குடும்பம் – தனிச்சொத்து – அரசு ஆகிவற்றின் தோற்றம்’ படியுங்கள் ! ]

“ ஆக ,ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட ஒரு சமரசமாக ஒரு தார மணமுறை வரலாற்றில் தோன்றவில்லை . அத்தகைய சமரசத்தின் உச்ச வடிவமாக அது தோன்றவில்லை என்பது நிச்சயம் . அதற்கு மாறாக ,ஒரு பால் மற்றொரு பாலை அடிமைப்படுத்தலாக அது தோன்றுகிறது . ஏடறிந்த வரலாற்றுக்கு முந்திய காலங்களில் அறவே அறிந்திராத இரு பால் சர்ச்சை பற்றிய பிரகடனமாகவே அது தோன்றுகிறது . மார்க்சும் நானும் [எங்கெல்ஸ்] எழுதிய பிரசுரிக்கபடாத பழைய கையெழுத்துப் பிரதியில் பின் வருமாறு எழுதினோம் . ‘ குழந்தை பெறுவதற்காக ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையிலான வேலைப் பிரிவினைதான் முதல் வேலைப் பிரிவினை ஆகும் .” இன்று இத்துடன் சேர்த்துக் கூறுவேன் ; வரலாற்றில் தோன்றிய முதல் வர்க்கப் பகைமை பெண்பாலை ஆண்பால் ஒடுக்குகின்ற ஒடுக்குமுறையுடன் பொருந்துகிறது . ஒரு தார மண முறை வரலாற்று ரீதியில் மகத்தான முன்னேற்றம் ஆகும் . ஆனால் அது அடிமைமுறையுடனும் தனிச் சொத்துடனும் சேர்ந்தார்போலவே இன்றளவும் நீடிக்கின்ற ஒரு யுத்தத்தைத் துவக்கியது …”

அந்த யுத்தம் தொடர்கிறது … போராடுவோம்….

சுபொஅ.
04/07/25.

ஒரு காவல் கொலை [ lockup murder ] யும் நம்மை நாமே விசாரிக்க வேண்டிய தேவையும்….

சில நிகழ்வுகள் உணர்ச்சியைக் கொம்பு சீவிவிடும் . அதைச் சுற்றியே ஊர் முழுக்க பேச்சாக இருக்கும் . கருத்து கந்தசாமிகள் காட்டில் அடை மழை கொட்டும் . பொன்னான ஆலோசனைகள் எங்கும் பரபரப்பாகப் பேசப்படும் . அவற்றை நுணுகிப் பார்த்தால் சிரிப்பு வரும்.

அஜீத்குமார் லாக் அப் கொலையைத் தொடர்ந்து , “ போலீஸ் கையிலிருந்து லத்தியைப் பிடுங்க வேண்டும்…” என்கிற அளவுக்கு பொங்குகிறார்கள் ; கொஞ்சம் பின்னோக்கிப் பார்த்த்தால் போலீஸ் என்கவுண்டர் கொலைகளின் போது “ இப்படி நாலு பேரைப் போட்டால்தான் பயம் வரும் . திருந்துவான்கள் …”என என்கவுண்டர்களைப் புகழ்ந்து தள்ளுவார்கள் . “ நான் போலிஸல்ல பொறுக்கி ..” என சினிமா வசனத்துக்கு கைதட்டி விசிலடிப்பார்கள் . இப்படி அந்தந்த நேரத்தில் பொங்கி அதிதீவிரம் பேசும் யாருக்கும் பிரச்சனையின் ஆழமும் அகலமும் புரியவே இல்லை என்பதுதான் உண்மை .

[ இந்த குறிப்பிட்ட நிகழ்வு குறித்தோ அதன் அரசியல் குறித்தததோ அல்ல இப்பதிவு .]

மனித உரிமை பற்றிய ஞானம் காவல்துறைக்கு அறவே கிடையாது என்பது உண்மை . கலைஞர் முதல்வராக இருந்த போது காவலர்களுக்கு மனித உரிமையைக் கற்றுக்கொடுக்க பயிற்சி வகுப்புகளுக்கு ஏற்பாடு செய்தார் . அதில் சென்னையில் சில வகுப்புகளுக்கு பாடம் சொல்லிக் கொடுக்க நானும் போனேன் . எனக்கு போக்குவரத்துச் செலவு மற்றும் பயிற்சிக்கூலி எல்லாம் கிடைத்தது .ஆனால் மாணவரகளாக வந்த போலிஸார் வகுப்பை சட்டை செய்யவே இல்லை . மனம் வருந்தி ஒரு கட்டத்தில் நான் போவதை நிறுத்துவிட்டேன் . என் போல் பயிற்சி அளிக்கச் சென்ற பலரின் அனுபவமும் அப்படியாகத்தான் இருந்தது .

மனித உரிமை என்பது ஏதோ என் ஜி ஓக்கள் , தன்னார்வக் குழுக்கள் பேசுகிற ஒன்றாகக் கிட்டத்தட்ட சுருங்கிப் போனது . கம்யூனிஸ்ட் கட்சியும் தலித் அமைப்புகளும் இதில் ஆர்வமும் அக்கறையும் காட்டினாலும் இன்னும் ஆழமாக சமூக பொதுபுத்தியின் கூறாகவில்லை .எங்கேனும் அநீதி அலங்கோலமாய் வெளிப்படும் போது பொங்குவதோடு நம் பொதுபுத்தி அடங்கிவிடுகிறது.

சரி ! எடுத்துகாட்டாய் ஒன்றைச் சொல்கிறேன் . விசாரணைக்கு அழைத்துச் செல்லும் போது காவல்துறை பின்பற்ற வேண்டிய நெறிகளாக உச்சநீதி மன்றம் சுட்டிக்காட்டியவை எவை எவை என எத்தனை பேர் அறிவோம் ?

The eleven Supreme Court guidelines related to arrest and detention are:
1. The police officer who is going to arrest a person should bear accurate, visible, and clear identification and name tag with the designation. The particulars of all police officers/constables who handle interrogation of the arrestee must be recorded in the register.
2. The police officer who is going to arrest shall prepare a memo of the arrest and the time of the arrest, and such memo will be attested by at least one witness who may be either the member of the family of the arrestee or a respectable person of the locality from where the arrest is made. The memo will be signed by the arrestee and shall contain the time and date of arrest.
3. A person who has been arrested or detained is entitled to give information to his friend or relative or other person known to him (within 12 hours).
4. The time, place of arrest, venue of custody must be notified by the police to the friend or relative or known person.
5. The person arrested must be made aware of his right.
6. An entry must be made in the case diary at the place of detention regarding the person’s arrest and mention the next friend of the arrestee who has been informed of the arrest.
7. The arrestee should, where he requests, be also examined at the time of his arrest and major and minor injuries, if present on his body, be recorded at that time.
8. The arrestee should be subjected to a medical examination by a trained doctor. (section 54)
9. Copies of all the documents, including the arrest memo, should be sent to the magistrate for his record.
10. The arrestee may be permitted to meet his lawyer during the interrogation, not throughout the interrogation.
11. A police control room should be provided at all districts and state headquarter, where information regarding the arrest and place of custody of the arrestee shall be communicated by the officer arresting within 12 hours of the arrest, and it should be displayed on a notice board.
1. கைது செய்கின்ற அதிகாரி அடையாள அட்டை பொருத்தியிருக்க வேண்டும்.
2. கைது செய்தவுடன் அந்த இடத்திலே கைது குறிப்பு தயாரிக்க வேண்டும்.
3. கைது செய்யப்படும் தகவலை உறவினர், நண்பர், தெரிந்தவருக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும்.
4. கைது செய்யப்பட்ட விபரம் 8 மணி முதல் 12 மணி நேரத்திற்குள் உறவினருக்கு அறிவிக்க வேண்டும்.
5. தான் விரும்பும் ஒருவருக்கு தகவல் தெரிவிப்பதற்கான உரிமை உண்டு என்பதை கைது செய்யப்பட்டவருக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும்.
6. காவலில் உள்ள இடத்தில் கைது விபரம், கைது குறித்தத் தகவல் தெரிவிக்கப்பட்ட விபரம் மற்றும் எந்த அதிகாரியின் பொறுப்பில் இருக்கிறார் என்ற விபரங்களை பதிவேட்டில் குறிக்க வேண்டும்.
7. கைது செய்யப்பட்டவர் உடல் நிலையைப் பரிசோதித்துச் சோதனைக் குறிப்பு தயார் செய்ய வேண்டும்.
8. கைது செய்யப்பட்டவரை 48 மணி நேரத்திற்கு ஒருமுறை மருத்துவப் பரிசோதனை செய்ய வேண்டும்.
9. கைது செய்யப்பட்ட ஆவணங்களைக் குற்றவியல் நடுவருக்கு அனுப்ப வேண்டும்.
10. கைது செய்யப்பட்டவரை விசாரிக்கும்போது வழக்கறிஞர் உடனிருக்க வேண்டும்.
11. கைது பற்றிய தகவல் மக்கள் பார்வைக்கு வைக்கப்பட வேண்டும்.

மேலும் மொத்த விசாரணையும் வீடியோ மூலம் பதிவு செய்யப்பட வேண்டும் . காவல் நிலையம் முழுவதும் சிசிடிவி கேமரா பொருத்தி இருக்க வேண்டும் . தனி இடத்தில் விசாரிக்க கூடாது .இப்படி நிறைய வழிகாட்டல்களை அவ்வப்போது உச்சநீதிமன்றம் வழங்கி இருக்கிறது என்பதை அறிவோமா ? இவற்றை எல்லாம் பள்ளி பாடத்தில் சொல்லித் தருகிறோமா ?
கொடுமை நடக்கும் போது பொங்குவது மட்டும் போதாதாது . மனித உரிமை என்பது நம் அடிப்படைப் பயிற்சி ஆகவேண்டும் . அச்சத்திலிருந்தும் பசியிலிருந்தும் மனித குலத்தை விடுதலை செய்வதே மனித உரிமையின் இறுதி இலக்கு . உண்ணும் உணவு , உடுத்தும் உடை எல்லாம் அவரவர் உரிமை .இதில் மதவெறி கலந்து வெறுப்பு அரசியல் கலந்து கலவர விதை தூவுவோர் அஜீத்குமாருக்காக மனித உரிமை பற்றி நீட்டி முழக்குவதுதான் நகை முரண்.

“பட்டப் பகல் திருடர்களை
பட்டாடைதான் மறைக்கிறது - ஒரு
பஞ்சையைத்தான் திருடன் என்று
ஊரு கூடி உதைக்குது”

பட்டுக்கோட்டைப் பாட்டை எத்தனை ஆயிரம் முறை கேட்டிருப்போம் ; அதன் பின்னால் ஒளிந்திருக்கும் வர்க்கப் பார்வையை வர்க்க அரசியலை வாழ்க்கையில் பெற்றோமா ? இனியேனும் பெறுவோமா ?

ஒரு காவல் கொலையை வைத்து நம்மை நாமே விசாரிப்போம் ! சரிதானே !

[ ரிதன்யாக்களின் கொலைக்கு பின்னால் … நாளை பார்ப்போம்…]

சுபொஅ.
3/07/25.